Кичерү юк

“Кичерү юк” әсәрендә автор бу дөньяда һәр гамәлең өчен түләргә туры килгәнлегенә тулысынча ышандыра.
Яшь чагында мал-туарга аяусыз булган Малихны ат тибеп гарипли. Ул озак вакытлар буена сызланып ятып, бик интегеп җан бирә. Әлеге газапларның ни өчен икәнлеген аңлап, гафу сорап китә.

Яшьлегендә үз абруеннан файдаланып, кызлар бозып йөргән Динар авыр чиргә юлыга, аның инде кызлар каратырлык та, өйләнерлек тә рәте юк. Гомере дә аз калган. Шул хәлендә ул:”Баламны күрсәт. Бер генә карап калыйм,” — дип яшьлегендә йөкле килеш ташлап киткән кызы, Тәнзилә, янына килә. Тик Тәнзилә дә аңа ярдәм итә алмый. Ул аборт ясаткан.

Тәнзиләнең үзенә дә кичерү юк. Ул авырга уза алмый. Авырга узса да баласы төшә. Ана булу сәләтеннән мәхрүм.

Тәнзиләнең бала таба алмавыннан чыккан авылдагы гайбәтләрне күтәрә алмыйча эчүгә сабышып, хатынын төрлечә җәберләп, кыйнап яшәгән Рәшит тә бер җәзасыз калмый. Шушы кыйнауларның берсендә башын имгәтеп гарипләнгән, ике шәхескә әйләнгән, Тәнзилә аңа пычак белән кадый. Хәтта хатынын тәрбияләп аякка бастыруы, аны савыктыру өчен барсына да әзер торуы да Рәшитне җәзадан коткара алмый.
Ләкин Рәшит исән кала. Хәзер ул Тәнзиләне төрмәгә, яки психбольницага җибәрә ала. Барсы да аның сүзеннән тора. Һәм Тәнзиләнең җәзасыз калмаячагына бер шик тә юк. Чөнки бу — тормыш. Аяусыз. Монда беркемгә дә кичерү юк.

Ләкин Рәшит моның белән килешергә теләми. Ул башка юлны сайлый.